TOMBUL SİNCAP

         Bir mormuş, bir yeşilmiş. Çok uzak yerlerin birinde göz alıcı bir orman varmış. Bu ormanda her şey rengarenk ve şekerdenmiş. Şekerden ağaçlar, taşlar, çiçekler... Hepsi renk katıyormuş bu ormana.

         Ormanın derinliklerinde çok farklı bir ağaç varmış. Bu ağacın dallarının bazıları yarım, gövdesinin yarısı yokmuş. Ağacın ortasında bir tane de delik varmış. Bu delikte bir sincap yaşarmış; ama bu sincap ağaçtan daha önce hiç inmemiş. Arada bir ağacın dallarına çıkıp, deliğe geri dönüyormuş. Bu yüzden arkadaşlarıyla oyunlar oynayamıyor, okula gidemiyormuş. Ormandaki bütün hayvanlar bu sincabın durumuna çok üzülürler ve onu merak ederlermiş. Bir gün ormandaki hayvanlar şekerden gölün yanında toplanıp sincap hakkında konuşmaya başlamışlar. Tavşan kardeş Taki; 'Neden gidip sincapla konuşmuyoruz? Böylece neden dışarı çıkmadığını öğrenmiş oluruz.' demiş. Diğer hayvanlarda bu fikri çok beğenmişler. Biraz konuştuktan sonra sincapla konuşması için yavru zürafa Babi'yi seçmişler.

         Ertesi gün Babi şekerli sakız ağacından biraz sakız toplayıp sincabın yaşadığı ağaca doğru yürümeye başlamış. Şarkı söyleyerek, zıplayazıplaya ilerliyormuş ve kendi kendine konuşmaya başlamış. ' Şarkı söylemek, ormanda çiçek kokuları içinde yürümek, arkadaşlarımla oyunlar oynamak… Hepsi ne kadar güzel şeyler. Sincap neden ağaçtan hiç inmiyor olabilir ki? 'diye yol boyunca düşünmüş. Biraz yürüdükten sonra sonunda sincabın yaşadığı ağacın yanına gelmiş. Ağaç ne kadar da tuhaftı. Ağacın bazı yerleri koparılmış, parçalanmış gibiydi. Gövdesinin yarısı da yoktu. Şaşkınlığını attıktan sonra ağaçtaki deliğe doğru kafasını uzatmış ve ' Merhaba, ben yavru zürafa Babi. Buraya seninle arkadaş olmaya geldim. ' demiş. Sincap sesi duyunca biraz heyecanlanmış ve Babi'ye ' Hayır, konuşmak istemiyorum. Lütfen beni yalnız bırakır mısın.?demiş. Babi bu duruma çok üzülmüş ve sincaba ' Ama ben sana şekerli sakız ağacından sakız getirdim. Sakızları almanı isterim.' demiş. Sincap sakızı duyunca durur mu; hemen çıkmış delikten. Sincabı gören Babi gözlerine inanamamış. Sincap o kadar kiloluymuş ki; yürüyemiyormuş bile. Yürüyemekte zorlandığı için de daha önce ağaçtan hiç inmemiş. Hem ağaçtan ormana inerse onu gören arkadaşlarının dalga geçeceğini düşünürmüş. Babi bunları duyunca önce biraz şaşırmış ve üzülmüş. Sincaba ' Sincap kardeş tombul olmak kötü bir şey değil ki. Hem ağaçtan hiç inmezsen bizimle koşup oyunlar oynamazsan, hareket etmezsen böyle tombul kalmaya devam edersin. Hem sağlıklı da beslenirsen sende bizim gibi rahatlıkla yürüyüp koşabilirsin.' demiş.

Daha sonra sincaba dönüp sorular sormaya başlamış:Sincap kardeş sabah kahvaltında ne yiyorsun?  Yaşadığım pamuk şeker ağacının şekerli dallarından demiş sincap. Peki öğle yemeğinde ne yiyorsun?Yaşadığım ağacının şekerli yapraklarımdan demiş sincap. Peki ya akşam diye sormuş Babi. Yaşadığım ağacın şekerli gövdesinden demiş sincap bu kez de. Bunları duyan Babi kulaklarına inanamamış. Demek bu yüzden ağacın bazı yerleri yoktu diye düşünmüş. Daha sonra sincaba dönüp; ' Bu yaptığın çok yanlış sincap kardeş. Bütün öğünlerinde şeker yersen tabiki tombul olursun.Bu kadar çok şeker yemen çok tehlikeli. Bundan sonra bu kadar çok şeker yemek yok. Artık sağımızdaki meyve ormanından ve solumuzdaki sebze ormanından sağlıklı bir şekilde besleneceğiz. Anlaştık mı? Eğer sağlıklı beslenmeyi başarırsak haftada bir gün şeker yeriz.' demiş. Sincap biraz düşünmüş. Eskisi gibi şeker yiyemeyeceği için üzgün ama sağlıklı bir şekilde arkadaşlarıyla koşup oyunlar oynaması için bunu yapması gerektiğinin farkındaydı. Sincap Babi'ye dönüp; 'Galiba haklısın Babi. Bundan sonra sağlıklı besleneceğim. Anlaştık.' demiş. Babi çok mutlu olmuş. Sincabı da alıp ormandaki diğer arkadaşlarının yanına götürmüş.

         Ormandaki hayvanlar sincabı Babi'nin yanında görünce bir yandan şaşırmışlar bir yandan da mutlu olmuşlar. Bütün gün şarkılar söyleyip, sohbet etmişler. Tombul sincap o kadar mutluymuş ki; daha önce hiç bu kadar mutlu olmamıştı.